اندازه گیری قند خون  با نور

یکی از کلیدهای زندگی سالم برای مبتلایان به دیابت نوع1 و2 نظارت بر مقدار قند خون برای اطمینان از ثبات آن است. مبتلایان به دیابت به سادگی می توانند این کار را در خانه از طریق  دستگاههای الکترونیکی  خوانش قند خون تنها با گرفتن یک قطره خون از سرانگشتان خود انجام دهند.

حال گروهی از محققین آلمانی روش جدید و غیر تهاجمی را برای آسانتر نمودن این پایش ارائه داده اند.آنها با تابش نور لیزر مادون قرمز بروی پوست توانستند مقدار قند خون را در مایع درون و زیر پوست اندازه گیری و برای خوانش مقدار قند خون استفاده نمایند.آنها روش خود را درشماره ی آخر مجله یReview of scientific instrumentsمنتشر نمودند.

به گفته ی سرپرست این تحقیقات پرفسور Manteleاز انستیتوی بیوفیزیک فرانکفورت این روش ،امکان اندازه گیری مقدار قند خون را بدون سوراخ نمودن انگشت و نوار یا استریپ فراهم می کند.او می افزاید:هدف ما ابداع ابزاری ساده تر و ارزانتر برای پایش قندخون است.

ملودی شیرین گلوکز

روش اپتیکی جدیدی که دانشمندان از آن استفاده نمودند  PASیاPhotoacoustic spectroscopy است که برای اندازه گیری قندخون از طریق جذب متوسط  نورمادون استفاده شد . یک پالس بدون درد ازنور لیزر از خارج به پوست داده  می شود که در پوست توسط مولکولهای گلوکز  جذب می شود این جذب تولید  صدای  قابل اندازه گیریی را می کند که تیم دکتر  Manteleآنرا بعنوان " ملودی شیرین گلوکز"  نام گذاری کرده اند. با این سیگنال محققین می توانند مقدار قند یا گلوکز  را در مایعات  پوست در طی  چند ثانیه  اندازه گیری کنند.

اطلاعات بدست آمده نشان میدهد که مقدار گلوکز سلولهای پوست درفاصله ی  یک صدم  میلی متری از زیر پوست با مقدار قند خون ارتباط دارد. دکتر Manteleمی گوید: تلاش های قبلی برای استفاده  از PAS  به این طریق  به دلیل تغییرات  فشارهوا، دما و میزان رطوبت درتماس با پوست زنده دچار اختلال می شد. برای غلبه به این مشکلات و محدودیتها دانشمندان یک طراحی خلاقانه  را در ابداع سلول  باز و بدون پنجره ای بکار گرفتند. در حال حاضر این ابداع جدید هنوز درسطح  آزمایشگاهی است و باید توسط آژانس های نظارتی  آزمایش وتایید شود تا بصورت تجاری دراختیار همگان قرار گیرد.

تیم  تحقیقاتی دکتر  Manteleهمچنان درحال بهبود وتکمیل این دستگاه هستند. این گروه درحال همکاری  نزدیک با بخش صنعتی خود گروه Elte Sensoricمی باشند. آنها انتظار دارند این ابزار را در اندازه ی یک جعبه ی  کفش کوچک درطی 3 سال آینده تولید کنند و چند سال بعد از آن اندازه ی جیبی و قابل حمل آنرا تولید نمایند.

 منبع : www.sciencedaily.com/releases/2013/10/131025123052.htm